LIST APOSTOLSKI W FORMIE „MOTU PROPRIO” „SPIRITUS DOMINI” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O ZMIANIE KANONU 230 § 1 KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO NA TEMAT DOPUSZCZENIA OSÓB PŁCI ŻEŃSKIEJ DO URZĘDOWEJ POSŁUGI LEKTORATU I AKOLITATU

LIST APOSTOLSKI PATRIS CORDE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA Z OKAZJI 150. ROCZNICY OGŁOSZENIA ŚWIĘTEGO JÓZEFA PATRONEM KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO

Życzenia bp. Wiesława Lechowicza
Delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej
Boże Narodzenie – 2020 rok

„Na świecie było Słowo
A świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności
a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi”
/J 1, 10-12/

            Kochani Rodacy, Bracia i Siostry!

Zawsze zwracałem się do Was z serdecznymi życzeniami z okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Tym życzeniom towarzyszyła modlitwa i żywa pamięć spotkań z wieloma z Was w miejscach Waszego pobytu. Tak jest i tym razem, ale okoliczności spowodowane pandemią sprawiają, że moje życzenia, modlitwy i uczucia żywione wobec Polonii i jej duszpasterzy jeszcze bardziej się intensyfikują. Staram się wczuć w Wasze położenie, przepełnione smutkiem z powodu niemożności spotkania się z Jezusem podczas liturgii i często z najbliższymi przy świątecznym stole.  Dzielę smutek z duszpasterzami, którzy w posłudze słowa, a zwłaszcza w posłudze sakramentalnej są znacznie ograniczeni obowiązującymi restrykcjami. Nie smućmy się jednak jak ci, którzy pozbawieni są wiary i nadziei. Niech przeżywanie świąt Bożego Narodzenia z dala od świątyni czy od swoich najbliższych pozwoli nam jeszcze bardziej docenić to, co zawdzięczamy narodzonemu w Betlejem Jezusowi – możliwość spotykania się z Nim we wspólnocie Kościoła. Niech pobudzi w nas tęsknotę płynącą z miłości do Boga i drugiego człowieka.

W dojrzałym i głębokim przeżywaniu tajemnicy narodzenia Syna Bożego pomaga nam przykład Rodziców Jezusa: Maryi i Józefa. Żyli w świecie, który, jak pisze św. Jan w Prologu do Ewangelii, ”nie poznał” Słowa, które stało się Ciałem. Zapowiadany przez proroków Mesjasz i Zbawiciel „przyszedł do swojej własności”, a „swoi”, czyli Jego rodacy, Go nie przyjęli. Nietrudno zauważyć analogię tamtego świata ze światem, w którym obecnie żyjemy. „Mroki zamkniętego świata” – tak  papież Franciszek zatytułował drugi rozdział encykliki „Fratelli tutti”, w którym dokonuje analizy obecnych przemian cywilizacyjnych. We współczesnym świecie obserwujemy nie tylko zamknięcie na drugiego człowieka, ale i na Chrystusa i Jego Dobrą Nowinę. Te tendencje zauważamy także i w naszej Ojczyźnie, i w naszych rodzinach w kraju i za granicą....

Drodzy Rodacy,
Aktualnie w Ministerstwie Edukacji Narodowej oraz w Sejmie prowadzone są rozmowy w sprawie zmian w ustawie Prawo Oświatowe dotyczące edukacji domowej(ang. Homeschooling, Home EducaFon). Szczególną społecznością potencjalnych beneficjentów tego typu edukacji są rodziny mieszkające poza granicami kraju, dlatego Państwa opinia jest dla nas kluczowa. W trosce o rzetelność i trafność w wychodzeniu naprzeciw problemom rodzin polonijnych potrzeba dokładnego i konkretnego sprecyzowania ich potrzeb na poziomie edukacji, oczekiwań rodziców i dzieci mieszkających poza granicami kraju. Aby poznać Państwa zapatrywania i oczekiwania w tym obszarze przygotowaliśmy ankietę dotyczącą wsparcia jakie otrzymują Państwo od władz Polskich, realnej użyteczności oraz możliwości budowania związku młodego pokolenia z ojczyzną. Niezmiernie ważna jest Państwa odpowiedź dla kształtowania zapisów ustawowych oraz Państwa opinie i argumenty w dyskusji z organami władz. Będziemy wdzięczni za każdą odpowiedź w tej pilnej i ważnej sprawie. Nasze wyrazy wdzięczności kierujemy do Biskupa Wiesława Lechowicza, Przewodniczącego Komisji ds. Polonii i Polaków za Granicą z ramienia Konferencji Episkopatu Polski, który umożliwił nam dotarcie do społeczności polonijnych.

Link do ankiety

ks. dr Andrzej Lubowicki, Asystent Generalny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży
dr inż. Mariusz Dzieciątko, prezes Stowarzyszenia Edukacji w Rodzinie

W naszym życiu wiary, uczniów Pana Jezusa, przeżywających tajemnicę Jego przyjścia i obecności we wspólnocie Kościoła, rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. Okres Adwentu, to radosne oczekiwanie na przyjście Pana. Przesłaniem, które do nas dociera poprzez Boże słowo jest wezwanie do czuwania, do nawrócenia, do przyjęcia Boga i Jego woli.

Adwent wzbudza w nas uczucia i nadzieje, które nam towarzyszą każdego dnia, kiedy rozważamy słowo Boże do nas skierowane. To słowo Boże dotyka naszą codzienność, w której żyjemy, a ta wydaje nam się często trudna i pełna niepokojów o przyszłość. Panująca epidemia oraz codzienne informacje docierające do nas poprzez środki masowego przekazu i zwykłe nasze codzienne doświadczenie, napawają nas bojaźnią o naszą przyszłość. Nosimy to w sobie, jeśli nawet o tym nie mówimy, bo nie patrzymy jedynie na cztery niedziele, które oddzielają nas od Świąt Bożego Narodzenia, ale patrzymy dalej przed siebie pytając, co nas czeka miesiąc po miesiącu, i wyczekujemy drugiego przyjścia Chrystusa. To jest nasza kondycja, ucznia Pana Jezusa, w tym momencie historycznym świata. W każdym roku inaczej przeżywamy czas Adwentu i Bożego Narodzenia, i tak też jest teraz. W brytyjskiej prasie możemy czytać o opiniach dotyczących czasu świątecznego. Nikt nie chce wymazać Bożego Narodzenia z kalendarza, ale akcent jest położony na wydawanie pieniędzy na wyśmienite potrawy i napoje, na czas spędzony z najbliższymi i ewentualne prezenty. „Warto przeżyć te 5 dni by potem zamknąć handel w styczniu” – czytamy w tych rozważaniach.

Warto przeżyć każdy dzień prowadzący nas ku Tajemnicy Bożego Narodzenia, a nie tylko 5 dni socjalnego spędzania czasu. Czas Adwentu pozwala nam spojrzeć z wielką nadzieją na nasze życie. Coś nowego i pięknego nas oczekuje. Jest nim sam Jezus, który do nas przychodzi. Bóg stale przychodzi do każdego z nas przez swoją zbawczą łaskę. Liturgia Adwentu przypomina nam byśmy tego momentu nie przegapili, a tym bardziej nie zlekceważyli, ale wyszli naprzeciw Boga, który przychodzi. Bo przyjście Pana jest zaskakujące. Adwent uświadamia wierzącemu, że już przeżywa zbawienie, ale zarazem oczekuje na jego pełnię, która ma nadejść. Chrystus przyszedł, ale Kościół pielgrzymujący w czasie oczekuje powrotu Pana....

Śp. Ksiądz Kanonik Aleksander Makulski
8.06.1936 – 3.11.2020

Ksiądz kanonik Aleksander Makulski urodził się dnia 8 czerwca 1936 roku w Gutowskiej Woli (parafia Jedlińsk). Seminarium ukończył u księży chrystusowców w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 26 maja 1963 roku w Poznaniu, w Towarzystwie Chrystusowym dla Polonii Zagranicznej. Po ukończeniu seminarium w Poznaniu, przez rok pracował w Jeleniej Górze, później w Dobrzanach koło Stargardu Szczecińskiego. Stamtąd wyruszył do Anglii. Na wniosek Księdza Prowincjała, dekretem Księdza Rektora został skierowany do pracy w Lincoln do pomocy ks. Feliksowi Kamińskiemu, który przeszedł obóz koncentracyjny w Dachau. Gdy przejął już obowiązki proboszcza, zaczął organizować regularne duszpasterstwo, stworzył bazę danych Polaków mieszkających na tym terenie. Zaczął ich regularnie odwiedzać i szukał adresów ludzi z polskimi nazwiskami. Dzięki kontaktom z angielskimi księżmi odnajdował wciąż nowych Rodaków i w ten sposób poszerzał liczbę wiernych. Na tym terenie po wojnie osiedlili się głównie ludzie z terenów wschodnich. Ksiądz Aleksander pracował z nimi z nimi 16 lat. Ogromną zasługą Księdza Aleksandra jest zbudowana w Fenton stanica harcerska.

Jego dalsza posługa to praca w Preston gdzie znajdował się obóz dla osób poranionych przez wojnę zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Ksiądz Makulski przez wiele lat razem z parafianami odwiedzał raz w miesiącu grupę rodaków, schorowanych bohaterów bitwy pod Monte Cassino. Także w Preston, ks. Aleksander zorganizował po raz pierwszy po wojnie procesję z okazji uroczystości Bożego Ciała, która przeszła ulicami miasta....