Z wielką radością dzielimy się wspomnieniem Uroczystości Odpustowych, naszej Patronki Matki Bożej Ostrobramskiej. Uroczystość odbyła się 16 listopada 2016 roku, w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Bristolu.

Swoją obecnością zaszczycili nas:

• Jego Ekscelencja ksiądz biskup Grzegorz Kaszak - Ordynariusz Sosnowiecki
• ks. dr Mariuszem Karasiem – kanclerz diecezji sosnowieckiej
• ks. dr Krzysztof Tyliszczak - kanclerz Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii
• Konsul Generalny RP w Londynie - Pan Krzysztof Grzelczyk
• Konsul ds. polonijnych - Pani Ines Czajczyńska - Da Costa
• Księża pracujący w strukturach Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii
• Księża studenci z Oxfordu i KULu
• zaproszeni goście

Ks. biskup Grzegorz Kaszak uroczyście poświęcił nową ikonę Matki Bożej w jej wizerunku z Ostrej Bramy, przybraną w złotą suknię i korony, która po raz pierwszy została odsłonięta przy fanfarach. Jest to pierwszy i jedyny odsłaniający się obraz Matki Bożej na Wyspach Brytyjskich. Tym większa więc nasza radość, iż Matka Boża obrała sobie ten właśnie polski kościół, w którym poprzez swój tron udziela hojnie łask od Boga, o czym świadczą coraz liczniej gromadzone wota.

Ta podniosła uroczystość rozpoczęła się od zagranego na trąbce marszu, licznie zgromadzeni wierni, w tym spora liczba dzieci, powitała Swoja Patronkę klęcząc przed jej cudownym obrazem w półmroku, którym była spowita świątynia. Jakim ogromnym przeżyciem dla wszystkich zgromadzonych było jej oblicze wyłaniające się z rozsuwającej się przy fanfarach zasłony. Woń kadzidła i nasze modlitwy łączyły się w jedno w czasie koncelebrowanej Mszy Świętej.

Po zakończonej liturgii na wniosek Księdza Proboszcza Stanisława Łabudy, ks. prałat Stefan Wylężek przyznał złote, srebrne i brązowe Krzyże Zasługi Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii dla parafian zaangażowanych w renowację kościoła i jego funkcjonowanie po pożarze, jaki miał miejsce trzy lata temu....

Święto Chrystusa Króla w Roku Miłosierdzia daje nam okazję, by zastanowić się nad Królestwem, które już istnieje, a które zarazem mamy współtworzyć w na-szym życiu, Królestwem Bożym i Królestwem Miłosierdzia. Czy nie pragnie każdy i każda z nas miłosierdzia ludzi dokoła nas, a tym bardziej miłosierdzia Bożego? A jeśli pragniemy miłosierdzia, zobowiązuje to nas też do czynienia miłosierdzia. To, co możemy zrobić, zależy od naszych warunków, od naszych możliwości, od tego, co nas ogranicza i od tego, czym jesteśmy bogaci. Nasze wspólnoty kościel-ne, nasi bliscy i nasze organizacje pozwalają nam służyć bliźnim miłością i czynami miłosiernymi.

Pośród tych organizacji jest i Akcja Katolicka, przez którą możemy się kształcić w życiu katolickim, przeżywać je w parafii, na pielgrzymkach, na zjazdach i spot-kaniach, wspierać kapłanów i pomagać osobom w potrzebie. Szczególnie w Świę-to Chrystusa Króla, Święto patronalne Akcji Katolickiej, przypominajmy sobie o czynach katolickich, o akcji miłosiernej. Może pomożemy niesprawnym sąsia-dom dostać się do kościoła, może zaprosimy samotnych na herbatę, może złoży-my dar na biednych, na misje, na prześladowanych wprost do tych organizacji albo przez dar dla organizacji Akcji Katolickiej?

Obchodząc Święto Chrystusa Króla wspomnijmy na Miłosierdzie Chrystusa, że i my jego wierni idziemy za Jego przykładem. A dzięki temu, dzięki naszej co-dziennej miłosiernej akcji katolickiej i dzięki organizacji zwanej Akcją Katolicką przyczynimy się do głoszenia i do budowania Królestwa Miłosiernego Chrystusa.
Włodek Mier-Jędrzejowicz   
Wiceprezes IPAK

W dzisiejszej Ewangelii wybrzmiało ważne pytanie Pana Jezusa o naszą wiarę: „Czy (…) Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? (Łk 18,8). Bez wiary, jak zaznacza autor Listu do Hebrajczyków, „nie można podobać się Bogu” (11,6). Wcześniej usłyszeliśmy, że inaczej niż niesprawiedliwy sędzia z przypowieści, Pan Bóg bez ociągania bierze w obronę tych, którzy dniem i nocą do Niego wołają. Ma więc sens nasza wytrwała modlitwa. Trzeba więc o łaskę wiary stale prosić, ale też mężnie wiarę wyznawać i razem z innymi ją manifestować. Światowe Dni Młodzieży w Krakowie i poprzedzające je Dni Misyjne w diecezjach pokazały, że dzieje się wówczas zbawienie, doświadczamy obecności i bliskości Boga.

W nadchodzących dniach szczególnym aktem wiary i modlitwy będzie Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, którego treść została zatwierdzona przez Konferencję Episkopatu Polski, a jego uroczysta proklamacja odbędzie się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach 19 listopada br. – w przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Nazajutrz akt ten zostanie odmówiony we wszystkich świątyniach Kościoła katolickiego w Polsce. Pragniemy, żeby był on znaczącym krokiem w procesie przywracania Jezusowi należnego Mu miejsca w naszym życiu osobistym, zawodowym i społecznym. Dlatego zachęcamy do podjęcia trudu duchowego przygotowania do niego i realizacji płynących z niego zobowiązań.

1. Prezentacja wydarzenia i dzieła przyjęcia Jezusa za Pana i Króla

W bulli Misericordiae vultus (nr 5) papież Franciszek podpowiada, by zamykając Drzwi Święte Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia, powierzyć Chrystusowi Panu „życie Kościoła, całej ludzkości i ogromnego kosmosu, prosząc o wylanie Jego miłosierdzia jak rosy porannej, aby owocna stała się historia, którą mamy tworzyć w najbliższej przyszłości”. W nawiązaniu do tych słów i w jedności z papieżem chcemy wołać, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata i dzień wcześniej w Krakowie-Łagiewnikach: „Chryste Królu, z ufnością zawierzamy Twemu Miłosierdziu wszystko, co Polskę stanowi. […] wszystkie narody świata, a zwłaszcza te, które stały się sprawcami naszego polskiego krzyża. Spraw, by rozpoznały w Tobie swego prawowitego Pana i Króla, i wykorzystały czas dany im przez Ojca na dobrowolne poddanie się Twojemu panowaniu”. Jubileuszowy Akt ma też bardzo czytelne odniesienie do obchodów 1050. rocznicy Chrztu Polski, w formie wyznania wiary i wyrzeczenia się złego: „Wyznajemy wobec nieba i ziemi, że Twego królowania nam potrzeba. Wyznajemy, że Ty jeden masz do nas święte i nigdy nie wygasłe prawa. […] Wyrzekamy się złego ducha i wszystkich jego spraw”....

List Episkopatu Polski zapowiadający obchody XVI Dnia Papieskiego

Drodzy Bracia i Siostry!

„Jan Paweł II – bądźcie świadkami miłosierdzia!” to hasło XVI Dnia Papieskiego, który będzie obchodzony już za tydzień, w niedzielę 9 października. Tegoroczne jego obchody przypadają na czas wyjątkowy, bo wręcz przepojony w Kościele tajemnicą miłosierdzia Bożego.

Trwa przecież zwołany przez Ojca Świętego Franciszka Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, którego mottem są słowa: „Miłosierni jak Ojciec”. Obecny Rok Święty niesie ze sobą liczne dobra duchowe, z których nadal możemy korzystać. Z kolei niezapomniane Światowe Dni Młodzieży przypominały ewangeliczną prawdę: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Te słowa Pana Jezusa uczynił Ojciec Święty Franciszek osnową swoich homilii, wygłoszonych przemówień i licznych spotkań. Zarówno towarzyszący modlitwom wizerunek Jezusa Miłosiernego, patroni wydarzenia – św. siostra Faustyna i św. Jan Paweł II, jak i wzmocnione papieskim przykładem, pełne pasji i zatroskania nauczanie Franciszka, ukazały wyjątkową aktualność tajemnicy Bożego miłosierdzia.

Tegoroczny Dzień Papieski jawi się zatem, jako swoista kontynuacja i niejako dopełnienie Światowych Dni Młodzieży, które miały miejsce w lipcu w całej Polsce ze swym ukoronowaniem w Krakowie.

1.Wiara, odwaga i duch pokornej służby są potrzebne do bycia świadkiem miłosierdzia

Przyjrzyjmy się teraz przesłaniu czytań mszalnych dzisiejszej niedzieli. Najpierw prorok Habakuk, rozgoryczony upadkiem dobrych obyczajów w Narodzie Wybranym, szczególnie u osób piastujących najwyższą władzę, błaga Boga o szybką reakcję. Otrzymuje on odpowiedź zapewniającą, że wszelka nieprawość zostanie ukarana, a „sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności”. Miłosierny i sprawiedliwy Bóg objawia w ten sposób aktualny do dzisiaj własny sposób działania....

List Pasterski Episkopatu Polski z okazji VI Tygodnia Wychowania 11-17 września 2016 r.

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Za tydzień w naszej Ojczyźnie rozpocznie się szósty Tydzień Wychowania, któremu w tym roku towarzyszyć będzie hasło Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia – „Miłosierni jak Ojciec”. Zastanówmy się, w jaki sposób rodzice, dziadkowie, nauczyciele, katecheci i duszpasterze mogą naśladować w wychowaniu miłosierną miłość Boga. Każdy z odczytanych przed chwilą fragmentów Pisma św. ukazuje prawdę o miłości łączącej wychowawcę z wychowankiem. W Ewangelii spotykamy Jezusa, za którym idą tłumy słuchających Go uczniów. Podążają one za Jezusem, mimo że zwraca się do nich z bardzo konkretnymi wymaganiami. Kochać swych wychowanków to znaczy także od nich wymagać.

Św. Paweł w Liście do Filemona, wstawia się za swoim podopiecznym – Onezymem. Prosi, by adresat listu nie tylko darował karę, jaka należała się Onezymowi jako zbiegłemu niewolnikowi, ale by przyjął go na nowo – tym razem już nie jako niewolnika, lecz jako brata. Sam Apostoł nazywa go „swoim dzieckiem”, co wspaniale pokazuje, jak serdeczna i głęboka może być więź łącząca wychowawcę z wychowankiem. Miłość wychowawcza jest bowiem z natury wrażliwa i czuła, daje wychowankowi wsparcie i poczucie bezpieczeństwa.

Usłyszeliśmy dziś także fragment Księgi Mądrości. Jej Autor zastanawia się, czy potrafi poznać i wypełnić postawione mu przez Boga wymagania: „Któż z ludzi rozezna zamysł Boży albo któż pojmie wolę Pana?” (Mdr 9,13). Dochodzi do wniosku, że jest to możliwe, ale tylko z Bożą pomocą: „Któż poznał Twój zamysł, gdybyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?” (Mdr 9, 17).

Słowo Boże dzisiejszej niedzieli przekonuje nas, że o dar prawdziwej miłości wychowawczej, która z jednej strony byłaby wrażliwa i czuła, a z drugiej – wymagająca, trzeba prosić Ducha Świętego. To właśnie zamierzamy czynić przeżywając Tydzień Wychowania....